Hashimoto oraz insulinooporność to rodzaje chorób, przy których trzeba stosować odpowiednią dietę. Dlaczego informacje o tych schorzeniach coraz częściej pojawiają się razem? Z powodu niełatwej diagnostyki warto wiedzieć, czym są i jaki mają ze sobą związek.
Insulinooporność
Oznacza obniżoną wrażliwość organizmu na działanie insuliny, regulującej poziom cukru we krwi. Największym ryzykiem insulinooporności są obciążone osoby z otyłością lub nadwagą, z tej przyczyny, że substancje hormonalne, produkowane przez tkankę tłuszczową, działają przeciwstawnie do insuliny, stopując jej działanie i powodując wydzielanie bezpośrednio do krwi wolnych kwasów tłuszczowych, powodując finalnie, że nie jest spalana glukoza, której poziom w organizmie wzrasta do niebezpiecznego poziomu.
Hashiomoto
Jest jednym z najczęściej diagnozowanych zaburzeń tarczycy, czyli gruczołu oddziałującego na pracę dosłownie całego organizmu. To choroba autoimmunologiczna, objawiająca się przewlekłym zapaleniem tarczycy, wywołanym produkcją i atakiem przeciwciał na komórki tarczycy. Choroba jest o tyle podstępna, że w początkowych stadiach przez wiele lat nie daje objawów i często udaje się ją zdiagnozować dopiero na skutek rozwinięcia się choroby i wystąpienia dolegliwości, nie łączonych przez chorego z tarczycą (np. problemy z zajściem w ciążę, zawroty głowy, zaburzenia rytmu serca, przybieranie na wadze).
Współistnienie chorób
Nasilone stany zapalne i inne czynniki chorobowe w Hashimoto nakładają się na siebie, w efekcie czego może dojść do insulinooporności, a współistnienie obu chorób nie jest zjawiskiem rzadkim. W obu przypadkach zmniejsza się wrażliwość komórek na insulinę, prowadząc do zmian w metabolizmie oraz gospodarce hormonalnej, w tym ilości tzw. hormonu sytości, czyli leptyny. Właśnie na skutek tego tyjemy i mimo prób walki z nadwagą, nasza waga nie spada.
Zarówno pacjenci z chorobą Hashimoto, jak i insulinoopornością cierpią na nadmierną wagę masy ciała (choć objaw ten nie występuje oczywiście u każdego chorego). Ponieważ podłożem obu chorób są stany zapalne, a obie choroby mogą współistnieć, możliwe jest wdrożenie podobnego leczenia przyczynowego.
Dlaczego w walce z insulinoopornością oraz chorobą Hashimoto może pomóc dobry, sprawdzony dietetyk?
W przypadku obu chorób jednym z zasadniczych środków przeciwdziałania jest redukcja masy ciała poprzez zwiększenie aktywności fizycznej oraz odpowiednią dietę. Prawidłowy sposób odżywiania się nastręcza wielu osobom problemów, dlatego część z nich nie waha się skorzystać z porad najlepszych dietetyków, którzy opracowują plan zbilansowanego żywienia, indywidualnie dopasowanego do stanu organizmu, walczącego z Hashimoto i borykającego się z insulinoopornością.
Najistotniejszym celem takiej diety jest przyspieszenie metabolizmu oraz redukcja masy ciała, przy jednoczesnym zadbaniu o potencjał przeciwzapalny. Do najważniejszych jej elementów należy zmniejszenie ilości spożywanych węglowodanów przy zwiększeniu spożywania kasz, warzyw i wybranych owoców, wyeliminowanie produktów, zawierających gluten, wprowadzenie w posiłkach właściwych ilości białka oraz produktów o niskich indeksach glikemicznych. Bardzo istotną kwestią jest spożywanie posiłków o określonych porach - nie częściej niż co 4 godziny, ponieważ dopiero po 4 godzinach po posiłku spada poziom insuliny i następuje spalanie tkanki tłuszczowej. Stąd tak ważne jest powstrzymanie się od podjadania między posiłkami.
Najskuteczniejszą dietę dobiera się indywidualnie pod każdą osobę z uwzględnieniem jej wieku, wzrostu, wagi, stylu życia pod kątem aktywności fizycznej oraz, co istotne, chorób współistniejących - przykładowo przy Hashimoto niejednokrotnie występuje nietolerancja pokarmowa. Najlepszy dietetyk plan żywieniowy opracuje w oparciu o najnowsze badania naukowe, aby nie tylko spowodować utratę wagi, ale efektywnie wesprzeć nią chorego w jego dolegliwościach.
